Każdy człowiek jest samotny, wszyscy ludzie kpią z siebie nawzajem, nasze cierpienia są jak opustoszała wyspa. Ale mimo to możemy szukać dla siebie pociechy wieczorem, gdy zamierają uliczne hałasy i możemy znaleźć ją w słowach. O, biedny i zagubiony jest człowiek, który siedzi przy stole i nieczynnym telefonie, pociesza się słowami, ponieważ obawia się świata. Ale wieczorami, gdy telefon już nie dziala, samotnik czuje się u siebie jak król, bezpieczny od złych ludzi z zewnątrz - złych nie wiadomo dlaczego.