Ogromnie zazdroszczę Warszawiakom tego, że mają możliwość uczestniczenia w obchodach Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych, bo ja sama tak bardzo chciałabym tam teraz być... Wykorzystałabym chyba jakąś dwustuletnią rację łzową, bo tego wieczoru spokojnie przed samym telewizorem poszła już ta przeznaczona na najbliższe sto lat.
Jestem taka dumna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz